Sulla prestigiosa rivista Gosteri una bella recensione del poeta turco Yavuz Ovzem sulla poesia Yusuf…riporto la poesia tradotta in turco da Nicola Verderame e in italiano! Buona Lettura!
Yusuf
Yusuf siede accanto a sua madre, il corpo riverso nel campo.
La luce del sole ora taglia lo sguardo bambino.
Al mattino i lampi nel cielo, il boato:
forse un temporale,ma senza la pioggia
che scioglie la terra in mille rigagnoli scuri.
La guerra cancella i confini del senso.
E forse era un gioco, sua madre dormiva
le braccia incrociate sul ventre da ore
e non si svegliava.
E nella voragine nera finite
le povere cose di casa.
Yusuf non sa ancora, il padre
e il fratello uccisi lontano
oltre le dune di sangue
dall’alba al tramonto.
Sua madre narrava
racconti d’amore e di pace.
Yusuf ora attende la sua voce.
Yusuf
Yusuf annesinin yanında oturmuş, gövdesi yerde
Güneş ışığı şimdi çocuk bakışını kesiyor.
Sabahları gökte bir şimşek, bir patlama:
belki bir fırtına, binbir kara dere icinde
toprağı eriyen yağmur yağmıyor.
Savaş, anlamın sınırları yok eder.
Bir oyunmuş belki, annesi uyuyordu
saatlerce kolları karnında kolları tutuyordu
uyanmadan.
Kara bir uçurumda kayboldu
yoksul evin eşyaları.
Yusuf bilmez şimdi baba ve kardeşinin
uzakta katledildikleri
kanlı kumullerin ötesinde
sabahtan akşama kadar
Annesi aşk ve barış hikayeleri
anlatıyordu.
Yusuf şimdi sesini bekliyor.